Punjabi Library

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ ਇਕ ਅਜੀਬ ਜੰਗ,  ਕਦੀ ਕੋਈ ਤੇ ਕਦੀ ਕੋਈ ਰੰਗ। ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ ਬੜੀ ਮਲੰਗ।। ਕਦੀ ਉਪਰ ਤੇ ਕਦੀ ਥੱਲੇ, ਮੁਸੀਬਤ ਵਿੱਚ ਲੋਗ ਛੱਡ ਜਾਣ ਕਲੇ। ਬਚਪਨ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ, ਜਦੋਂ ਹਰ ਕੋਈ ਕਰੇ ਭਰਪੂਰ ਦੁਲਾਰ। ਜਵਾਨੀ ਵਿੱਚ ਹੈ ਖੁਮਾਰੀ ਚੜਦੀ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਮੌੜ ਹੈ ਫੜਦੀ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ ਇਕ

ਸੱਚ ਤੋਂ ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ -ਪਰਵੀਨ ਰੱਖੜਾ ਗ੍ਰੰਥ ਧਾਰਮਿਕ ਪੜ੍ਹਲੇ ਸਾਰੇਦਿਲ ਕਿਸੇ ਦੀ ਨਾ ਮੰਨੇਵਿਚ ਸਮੁੰਦਰ ਕਿਸ਼ਤੀ ਫੱਸਗੀਕੌਣ ਲਾਉ ਕਿਸੇ ਬੰਨੇਏਨੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚਇਨਸਾਨ ਕਿਉਂ ਕੱਲਾ ਬਣਾਇਆਕਿੱਥੇ ਵੱਸਦਾ ਦੱਸੋ ਉਹਜਿਸਨੇ ਅੱਲ੍ਹਾ ਬਣਾਇਆਹਰ ਧਰਮ ਚ ਦੱਸੀ ਅਲੱਗ ਕਹਾਣੀਕਿਉਂ ਕਿਸੇ ਸਮਝ ਨਾ ਆਵੇਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਰੱਬ ਬੰਦਾਜਾਂ ਬੰਦਾ ਰੱਬ ਬਣਾਵੇ ਸੱਚ ਕਿ ਆ, ਇਹ ਇਕ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਸਵਾਲ

ਸ਼ਹੀਦ ਦੀ ਪਤਨੀ – ਪ੍ਰਿੰਸ ਰਾਜਬੀਰ ਦੇਖ ਤੇਰਾ ਵੀਰ ਉਠਿਆ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਜਾਂ ਨਹੀਂ।ਨੋ ਮੋਮ ਹਾਲੇ ਤੇ ਜੈਦੀਪ ਵੀਰ ਸੁੱਤੇ ਨੇ…… ਸੂਰਜ ਸਿਰ ਤੇ ਆਣ ਖੜਾ ਤੇ ਏ ਹਾਲੇ ਸੁੱਤਾ ਨਹੀਂ ਉਠਿਆ….ਜੈਦੀਪ…. ਵੇ ਜੈਦੀਪ…. ਉਠ ਪੁੱਤ ਤੇਰੇ ਡੈਡੀ ਸੈਰ ਕਰਕੇ ਆਨ ਵਾਲੇ ਨੇ ਉੱਠ ਕੇ ਤਿਆਰ ਹੌਜਾ ਆਪਾਂ ਅੱਜ  ਬੌਬੀ ਦੀ ਮੈਰਿਜ ਤੇ ਜਾਣਾ ਜੇ ਤੇਰੇ ਡੈਡੀ

ਕਲੰਕ ਭਾਗ 2 – ਵੀਰਪਾਲ ਸਿੱਧੂ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲੇ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਪੜਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਤਰਨ ਦੇ ਭਰਾ ਨੇ ਤਰਨ ਦਾ ਬਲਾਤਕਾਰ ਕੀਤਾ, ਹੁਣ ਅੱਗੇ ਤੁਸੀਂ ਤਰਨ ਦੀ ਅਗਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਾਰੇ ਪੜੋਗੇ।।।।।           ਸਹਿਜ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇਲੱਗੇ ਕਲੰਕ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਰਹੀ, ਰੋਂਦੀ ਰੋਂਦੀ ਮੈਂ ਰੱਬ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਤਾਨੇ ਦਿੰਦੀ ਰਹੀ, ਸਹਿਜ ਨੂੰ

ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦਾ ਗਰੀਬਾਂ ਲਈ ਅਰਥ "ਕਦੇ ਕੋਈ ਭੁੱਖਾ ਨਹੀਂ ਸੌਂਇਆ...." ਕਦੇ ਕੋਈ ਭੁੱਖਾ ਨਹੀਂ ਸੌਂਇਆ.... ਰਾਖ਼ ਵੀ ਹੁਣ ਠੰਡੀ ਹੋ ਚੱਲੀ ਏ ਤੇ ਤਵੇ ਧਰੇ ਧਰਾਏ ਰਹਿ ਗਏ ਹਨ ਆਟੇ ਦੀ ਪੀਪੀ ਵੇਖੀ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਅੱਗੋਂ ਜਵਾਬ ਦੇ ਗਈ ਬਾਲਣ ਵੀ ਤਾਂ ਹੈ ਨ੍ਹੀ ਸੁਣਿਆ ਏ ਕੋਈ ਰਾਸ਼ਨ ਦੇਣ ਆ ਰਿਹੈ ਪਰ

ਅੱਖਰ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਇਕ ਉਹ ਮਹਤੱਵਪੂਰਨ ਅੰਗ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਹਰ ਕੋਰਾ ਵਰਕਾ ਧੜਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਅੱਖਰ ਰੂਪੀ ਅੰਗਾਂ ਵਿਚ ਸਾਹ ਭਰਦੀ ਹੈ ਸਾਡੀ ਕਲਮ । ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸ਼ਰੀਰ ਵਿਚ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਖਤਮ ਹੁੰਦੀ ਜਾਪਦੀ ਹੈ ਤਾ ਉਹ ਤੁਰੰਤ ਡਾਕਟਰ ਵੱਲ ਭੱਜਦਾ ਹੈ, ਬਿਲਕੁਲ ਇੰਝ ਹੀ ਜਦ ਇਕ

  ਸੁੰਨਾਂ ਗੁੱਟ ਰੱਖੜੀਆਂ ਦੀਆਂ ਰੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਤੇ ਸਿਰ ਦੇ ਸਿਹਰਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਘਰ ਦੀਆਂ ਨੀਹਾਂ ਵਿੱਚ ਤੇ ਛੱਤ ਦੇ ਨਮੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਅਨਮੋਲ ਇਹ ਗਹਿਣਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ, ਖੁਸ਼ਨਸੀਬ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਉਹ ਲੋਕ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਭੈਣਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ। ਗੁਰਦੀਪ ਰੱਖੜਾ "ਉੱਠ ਖੜ ਪੁੱਤ", ਅੱਜ ਪੂਰਨਮਾਸ਼ੀ ਆ, ਚੱਲ ਗੁਰੂ ਘਰ ਚੱਲੀਏ, ਮੱਥਾ ਟੇਕ ਕੇ

ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਐਕਟ ’ਤੇ ਅਮਲ ਦੀ ਲੋੜ ਅਜੋਕੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਸੂਚਨਾ ਅਤੇ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਦੇ ਵਿਆਪਕ ਪਸਾਰ ਨੇ ਅਜੋਕੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਮੋਬਾਈਲ, ਕੰਪਿਊਟਰ ਤੇ ਲੈਪਟੌਪ ਫੜਾ ਦਿੱਤੇ ਹਨ, ਪਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਾਲੋਂ ਟੁੱਟੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪੁਸਤਕ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨਾਲ ਜੋੜਨਾ ਸਮੇਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਭਾਵੇਂ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਐਕਟ ਪਾਸ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ

”ਰਹੀਮੇ!” ਸ਼ੇਖ਼ ਅਬਦੁਲ ਹਮੀਦ ਸਬ-ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਨੇ ਘਰ ਦਾ ਬੂਹਾ ਵੜਦਿਆਂ ਹੀ ਨੌਕਰ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ ਦਿੱਤੀ, ”ਬਸ਼ੀਰ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਭੇਜ ਜ਼ਰਾ”। ਤੇ ਉਹ ਸ਼ਪਾ-ਸ਼ਪ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚੇ, ਕੋਟ ਤੇ ਪੇਟੀ ਲਾਹ ਕੇ ਕਿੱਲੀ ਉੱਤੇ ਟੰਗੀ ਅਤੇ ਮੇਜ਼ ਦੇ ਅੱਗੇ ਜਾ ਬੈਠੇ। ਮੇਜ਼ ਉੱਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਖਿੱਲਰ-ਖਲੇਰਾ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਕ ਨੁੱਕਰੇ ਕੁਝ

ਗੁਰਬਚਨ ਸਿੰਘ ਭੁੱਲਰ ਮੇਰੇ ਬਚਪਨ ਵੇਲੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਗਊਆਂ ਦੇ ਵੱਗ ਛਿੜਦੇ ਸਨ। ਉਸ ਜ਼ਮਾਨੇ ਵਿਚ ਪੇਂਡੂ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਦਾ ਮੁੱਖ ਅਧਾਰ ਦੁੱਧ, ਦਹੀਂ, ਮਖਣੀ ਤੇ ਘਿਓ ਹੀ ਸੀ। ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ, ਜੋ ਹੁਣ, ਕੀ ਪੇਂਡੂ ਤੇ ਕੀ ਸ਼ਹਿਰੀ, ਹਰ ਬੰਦੇ ਦੀਆਂ ਲਹੂ-ਨਾੜੀਆਂ ਵਿਚ ਵੜੀ ਬੈਠੀ ਹੈ, ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿਚ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਮਾੜਾ-ਮੋਟਾ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਹੋਵੇ,