Skip to content Skip to footer

ਗੋਦੀ

ਅੱਜ ਗਲੀਆਂ ਚ ਵੰਡਦਾ,

ਫਿਰਦਾ ਸੁਨੇਹੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ।

ਖੌਰੇ ਕਿਹੜੇ ਵੇਲੇ ਮੁੱਕਣਾ,

ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਉਹਦੇ ਆਉਣ ਦਾ ।

ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਦਰਦ

ਛੁਪਾਈ ਬੈਠਾ ਹੋਣਾ ,

ਉਹ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਜਿੰਦ ਚ’

ਮੁੱਦਤਾਂ ਬਾਅਦ ਬਾਹਰ ਆਇਆ,

ਅੱਜ ਉਹਦੀ ਚੁੱਪ ਦਾ ਬਿਆਨ

ਭੋਲੇ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਤੜਫ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ,

ਦਿਲ ਭਰ ਭਰ ਰੋਇਆ,

ਉਹਦੇ ਇਸ ਸਬਰ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ।

ਕਦੇ ਕਾਵਾਂ ਨੂੰ ਉਡਾਰੇ,

ਕਦੇ ਦੀਵਿਆਂ ਨੂੰ ਬਾਲੇ ।

ਬਸ ਵਹਿੰਦਾ ਹੀ ਜਾਵੇ,

ਝੱਖੜਾਂ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ।

ਸੁਨੇਹਾ ਕੋਈ ਲਿਆਵੇ,

ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਪੈਰ ਚੁੰਮ ਜਾਵੇ ।

ਝੂਠੀ ਜਿਹੀ ਆਸ ਨੂੰ,

ਦਿਲ ਚ ਜਗਾ ਕੇ ।

ਸਦੀਆਂ ਦਾ ਲੰਬਾ,

ਬਸ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰੀ ਜਾਵੇ ।

ਅੰਬਰਾਂ ਚ ਵਸਦਾ ,

ਰੱਬ ਵੀ ਸੋਚੀ ਪਈ ਜਾਵੇ।

ਕਿ ਕਾਸ਼ ਉਹ ਧਰਤੀ ਤੇ ਆਵੇ,

ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਗੱਲ ਨਾਲ ਲਾਵੇ ।

ਕਿਤੇ ਸਦੀਆਂ ਦਾ ਉਹਦਾ

ਅੱਜ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ,

ਮੁੱਕ ਹੀ ਨਾ ਜਾਵੇ ।

ਸਾਂਝਰਾਂ ਦੇ ਵੇਲੇ,

ਅੱਜ ਉਠਿਆ ਸੀ ਉਹ ਉੱਡ ਕੇ ।

ਗੀਤ ਬਸ ਗਾਈ ਜਾਵੇ,

ਉਡੀਕ ਚ ਚਾਈਂ ਚਾਈਂ ।

ਪਰ ਸ਼ਾਮ ਵੀ ਢੱਲ ਗਈ,

ਕੋਈ ਸੁਨੇਹਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਇਆ ।

ਬੂਹੇ ਵਲ ਵੇਖ ਕੇ,

ਉਹ ਮੁੜ ਵਾਪਿਸ ਆ ਜਾਵੇ ।

ਗੀਤ ਕੋਈ ਗਾਈ ਜਾਵੇ ,

ਆਸ ਵਿਚ ਚਾਈ ਚਾਈ।

ਕਿ ਕਿਤੇ  ਘਰ ਕੋਈ ਅੱਜ ,

ਮੇਹਮਾਨ ਹੀ ਆ ਜਾਵੇ ।

ਸ਼ਾਮ ਵੀ ਰੋਏ ,

ਉਹਨੂੰ ਕਲਾਵੇਂ ਚ ਲੈ ਕੇ ।

ਕਹਿੰਦੀ ਘਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ,

ਅੱਜ ਦਿਲ ਟੁੱਟ ਹੀ ਨਾ ਜਾਵੇ ।

ਮਾਸੂਮ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੋਂ,

ਕਿਤੇ ਨੂਰ  ਉੱਤਰ ਹੀ ਨਾ ਜਾਵੇ ।

ਚੰਨ ਦੀ ਸਾਵੇਂ ਵੀ,

ਉਹ ਭੱਜਿਆ ਸੀ ਫਿਰਦਾ ।

ਗੋਦੀ ਕੋਈ ਲੱਭਦਾ ਸੀ,

ਉਹ ਤੜਫਿਆ ਜਿਹਾ ਸੀ ਫਿਰਦਾ ।

ਅੱਜ ਗਲੀਆਂ ਚ ਵੰਡਦਾ,

ਫਿਰਦਾ ਸੁਨੇਹੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ।

ਖੌਰੇ ਕਿਹੜੇ ਵੇਲੇ ਮੁੱਕਣਾ,

ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਉਹਦੇ ਆਉਣ ਦਾ ।

ਲੇਖਕ: ਇੰਦਰ

Leave a comment

0.0/5

Facebook
YouTube
YouTube
Pinterest
Pinterest
fb-share-icon
Telegram